Racen, regenbuien en burrito's: SMCO's terugkeer naar Punk's Peak

Postcards From Biarritz
Door Aaron Guardado, SMCO

Wheels & Waves is een vrolijke, gestoorde mix van custom bikes, surf-/skateboardcultuur, kunst en snelheid, allemaal tegen de achtergrond van de Baskische kust. Deels strandtent, deels heuvelrace, deels art gallery, deels met wijn besprenkelde dinner party. Een van die zeldzame events die niet alleen het motorrijden viert, maar het ook naar een hoger niveau tilt. En dit jaar voelde het, op de een of andere manier, nóg groter.

Onze tweede keer met LiveWire, dus we kwam aan met wat meer zelfvertrouwen. We wisten wat we konden verwachten: twijfelachtig weer, fantastisch eten, lange nachten en vroege ochtenden. Maar niks had ons kunnen voorbereiden op hoe deze editie zou verlopen: van doorweekte burrito’s tot overwinningen in de race-heats en nachtelijke duiken in spijkerbroek.

Dag één: bekende gezichten,
geladen sfeer

De stad binnenrollen voelde als thuiskomen. De energie was meteen lekker, en iedereen was er klaar voor om in te halen wat vorig jaar ontbrak. Dit keer kwam Wheels & Waves al vroeg tot leven, en we waren blij dat we er weer bij waren. Overal – van de paddocks tot de pits – hing die ongrijpbare buzz in de lucht. Je voelde gewoon: dit wordt er eentje voor de boeken.

Wat vooral opviel was hoe goed de LiveWires werden ontvangen. We wisten niet precies wat we konden verwachten met elektrische motoren in Europa, maar man, mensen snapten het meteen. Geen rare blikken, geen schouderophalen. Alleen maar oprechte nieuwsgierigheid en respect. Rijders en locals vonden het tof om iets nieuws te zien, en het was duidelijk: Europa omarmt de motorcultuur in al haar vormen.

De builds: Show & Go

We hadden twee LiveWire S2 Alpinista’s meegenomen en die hadden elkaar niet beter kunnen aanvullen.

• SMCO 66 (Shaun’s bike): Gepolijst aluminium 3D-geprint bodywork met vlammen, custom zadel van Saddlemen, carbon wielen, prototype aerodynamica: ziet eruit als een raket en rijdt ook zo.
• SMCO 46 (Mijn bike): Zelfde DNA, totaal andere look. Transparante harspanelen gaven zicht op de binnenkant, het Saddlemen-zadel heeft stiksel die verwijzen naar printplaten. Carbon wielen, Dunlops. Dit is zo’n motor waarvoor mensen blijven terugkomen met vragen.

Punk’s Peak: smeltend rubber

De Punk’s Peak-race is een korte, steile sprint over een slingerende bergweg met uitzicht op de kust. Rauw, onvoorspelbaar en puur. Straatracen met panorama. Toen beide motoren daar stonden opgesteld – hoofden draaiden, camera’s klikten – wisten we: dit is waarom we hier zijn.

En man wat gingen ze hard. De Alpinista-builds waren dit jaar tot in de puntjes afgesteld: licht, snel en stabiel, precies wat je wil op zo’n route. Ik reed dit keer op de SMCO 46. De motor zag eruit alsof hij uit een sci-fi-film kwam en voelde alsof hij direct op m’n hersenen was aangesloten. Instant koppel, zero delay, pure acceleratie. Gas open, gone.

Tijdens de heats gebeurde iets opmerkelijks: andere rijders wilden niet naast ons starten. Serieus. Sommigen aarzelden, schudden hun hoofd, trokken zich zelfs terug. De LiveWires presteerden zó goed. Uiteindelijk moest de organisatie racers aanwijzen om naast ons te starten. Grappig, maar ook flatterend. Al moet ik toegeven: er zaten ook een paar machines tussen waar ík liever niet tegen reed.

Een van de gekste momenten kwam toen Shaun het opnam tegen onze vriend Dimitri Coste, ook op een S2 Alpinista. DC verloor meteen grip, zijn achterwiel brak uit, en hij gleed rakelings langs de rand van het parcours alsof hij zo de afgrond in zou vliegen. Ik zag het van achteren gebeuren met m’n hart in m’n keel. Maar hij herstelde. Vol gas. Finishte de heat. Het publiek ging volledig uit z’n dak.

Later stond ik zelf tegenover Dimitri… en ja, hij pakte me. Wist me eruit te rijden in een krappe heat. Daarmee eindigde ik geloof ik op de vierde plek overall. Maar eerlijk? Geen klagen. Dimitri won het event en samen bewezen we wat deze motoren kunnen. LiveWires zijn serieus snel! Het ging niet alleen om hoe we eruitzagen, maar echt om hoe we reden. Dat voelden mensen. En dat veranderde zonder meer de perceptie over elektrische performance.

Tussen de races door: regen, T-shirts als betaalmiddel en late-night lachsalvo’s

De rest van het evenement verliep op klassieke W+W-manier. We dwaalden door het dorp, aten samen met de LiveWire-crews uit de VS en Europa, ruilden onze exclusieve eventshirts met fotografen die prachtige beelden hadden geschoten en maakten overal nieuwe vrienden.

Zoals elk jaar deed het weer zijn ding. Klassiek kustweer: zonneschijn afgewisseld met plotselinge stortbuien. Het ene moment stond ik droog met een burrito in m’n hand, het volgende rende ik kletsnat door de regen met een druipende tortilla. Niemand maakt het iets uit. De sfeer was te goed, de mensen te leuk, geen regenbui die dat kon verpesten.

Trouwens, over nattigheid gesproken...

Ik heb misschien ook nog mijn vriendin in een zwembad gegooid. Volledig gekleed. In haar dineroutfit. Om eerlijk te zijn stond ik al in het zwembad, met sokken en al. Het was een van die slow-motion “doe het niet... oké ik doe het toch”-momenten. Ze was niet blij, maar ach, nu hebben we een herinnering voor het leven. Haar kleren gingen in de droger, de mijne bleven nat. Ik vloog naar huis met een Ziploc zak vol natte troep. Nergens spijt van.

Ons laatste groepsdiner was een klassieker. Lange tafel, rijkelijk vloeiende wijn, gelach dat door het restaurant galmde. Shoutout naar Niels van LiveWire omdat hij onze Franse serveerster op de een of andere manier vroeg om “platte borsten” in plaats van platte borden. Lost in translation, maar onvergetelijk.

Dankbaar en geïnspireerd

Wheels & Waves draait niet alleen om motoren. Het gaat om de mensen, de cultuur, en de momenten ertussenin. Het is burrito’s in de regen. Races aan de rand van een klif. Plonsen in je spijkerbroek. Stilte die ineens luid wordt. Het is het leven waar we allemaal zo van houden, gedeeld met mensen die er net zo in staan.

Grote dank aan LiveWire, Saddlemen, BST Blackstone Tek, Bell, en natuurlijk het hele Wheels & Waves-team voor het creëren van iets dat veel meer is dan een event. Het is een herinneringenfabriek. Wij gingen naar huis met een vol hart, stijve spieren en iets te veel natte kleding.

Tot volgend jaar. Wij zijn er weer bij.